Cliffs, hostels en veganistisch eten in ierland

En toen was ik in Ennis. Er is slechts 1 hostel, maar wel de nr 1 van ierland 2009.
alles is hier heel schoon en ruim, en heb zelfs een raam. en dit keer kijk ik niet
uit op een vuilnisbelt maar op een kabbelend beekje!
Ik heb hier 1 les.Ze blijkt alleen niet in Ennis te wonen maar ergens in een gehucht daarbuiten
en van deze mevrouw moet ik een taxi daarnaar toe nemen. maar het lijkt mij een veel beter
idee om een fiets te huren, ik krijg een kaart mee van de receptie (gewoon bij het
benzinestation naar links, er is maar 1 weg...) Maar ik verdwaal natuurlijk.. Ik kom
op een of ander weggetje waar het nog stiller is dan terschelling in de winter, maar
wel heel mooi. gelukkig komt ze me dan toch ophalen met de auto als ik haar bel.van haar
hoor ik dat er 2 bezinestations zijn....
Ik speel iets voor en zij laat horen wat zij er emee zou doen. vervolgens kletst ze een
half uur en dan moet ze weer andere dingen doen. that's 50 euro's please. pas
aan het eind van de les vraagt ze waar ik eigenlijk vandaan kom en ookal had ik
allang in een mail gestuurd wat ik precies kwam doen was ze dat ook weer vergeten.
(ooh maar dan had ik hele andere dingen vertelt..) Het was wel een leerzame les verder
maar was het minst betrokken. maargoed ik was ook een beetje verwend met
die andere lessen. ik hoefde eigenlijk altijd minder te betalen, en dan kreeg ik er nog
een cd en een lift naar het hostel bij..

In ennis zijn veel sessies dus heb volop keus. ik ontmoet daar een man die me wel
een lift naar Corofin wil geven de volgende dag. had gehoord dat daar een goeie sessie
was. En als we daar aankomen herken ik het weer: dit is het dorp met maar 1 straat (1 supermarkt,
4 pubs) waar mirte en ik op de camping hebben gestaan! het is een hele leuke sessie. alleen
maar locals. het is weer een soort ceilidh, met een loterij en dansjes. bijna de halve pub zit
vol met mensen die iets spelen en omstebeurt zet iemand iets in. en ik zing zelfs een lied..
vind het nog steeds grappig dat iemand in een cafe zomaar een lied inzet, iedereen ssshhh
roept en aandachtig luistert, zelfs als je een hele slechte zanger bent. Als in NL iemand dat
zou doen ben je of dronken of gek en worrd je er waarschijnlijk uitgegooid.

Ben ook nog naar een muziekschooltje geweest, waar kleine kindertjes les krijgen op
concertina en banjo. heb in een paar lessen gekeken. Ze leren pas vanaf hun 11e noten lezen.
daarvoor alleen met letters. een streep onder de letter betekent dat de noot lang duurt.
Hierna leren ze allemaal 'by ear'.

Ik ben hier een paar nachten gebleven en daarna door naar Doolin!
En Doolin is weer heel mooi! Ik zit wel in een lawaaiig hostel, en zo langzamerhand begint
het hostelleven me een beetje op te breken. savonds laat naar sessies, snachts komen nog
allerlei mensen binnen of gaan bellen. vooral amerikanen (heyy Johnny!! how are you)
had ook een in de slaap pratende amerikaan (big deal.. yeah garbage..) en snurkers.
sochtends staat iedereen heel vroeg op. Dus ik dacht Doolin is lekker rustig, maar helaas.
volgende dag ga ik naar een ander hostel en die is gelukkig rustiger. ze vertellen me
ook de geheime route naar de cliffs en ga daar met een Duits meisje heen. we lopen vlaklangs
de cliffs, over koeien, beekjes en hekjes, en is echt supermooi! En savonds natuurlijk weer
sessies!

omdat ik echt heel graag een paar nachtjes niet in hostels wil slapen, ga ik na Doolin
naar een man toe via couchsurfen. Hij woont ergens in de middle of nowhere, een uur lopen
naar de bushalte. Hij heeft zijn huis zelf gebouwd, en heeft een grote tuin waar al z'n
groenten groeien. Hij woont alleen met z'n hond. Alles is milieuvriendelijk, dus regenwater
uit de kraan en compostwc, savonds kaarsjes branden, geen koelkast wasmachine enz.
En hij eet veganistisch (de enige in ierland??) Hij is echt superaardig en kookt elke dag
voor me, en ik mag ook groente meenemen uit zn tuin. Eindelijk een beetje rust hier, hoewel,
ik krijg snachts een dejavu want ik word een paar keer wakker van piepende en ristelende
ratten tussen de muren..
En dan op naar Galway.. de laatste tree van mn reis.